Na "Skradziony notes" trafiłem przypadkiem. Widząc, że już pierwsza scena filmu to imprezka w stylu filmów dla nastolatków z równie "nieziemsko" inteligentnymi nastolatkami na niej się bawiącymi nie oczekiwałem po filmie niczego. Jednak efekt końcowy mnie zupełnie zaskoczył - z miejsca trafił do moich ulubionych.
Film jest lekki, zabawny i na dodatek zasadza się na pomyśle, który nadaje się idealnie do ośmieszenia kujonów lub też zwyczajnych uczniów operującego kiepskimi gagami w stylu "Strasznego filmu". Ale reżyser na szczęście wybrał inną drogę i chwała mu za to!
Na ogół w komediach mamy do czynienia albo z pochwałą swobody i lekkiego, niezobowiązującego życia, albo też z wynoszeniem na piedestał inteligencji i nauki jako czegoś lepszego. Normalni ludzie zachowają umiar między tymi skrajnościami, ale zdarzają się też osoby, które dochodzą do ekstremów. Z ekstremum przeintelektualizowanym mamy do czynienia w tym filmie. Na całe szczęście główny bohater (nie jechac tu specjalnie po nim, bo się z nim identyfikuję :)) nie jest ani specjalnie mądry, ani też nie jest zupełnie nie przystosowany do społeczeństwa (jak np kujony z "Zemsty frajerów"). Jest całkiem rzeczywisty. A droga, którą musi przebyc prowadzi do jedynych naprawdę sensownych wniosków, do jakich można dojśc.

Film polecam z czystym sumieniem. :) Lekko, zabawnie, niegłupio.
Szczególnie dla wyznawców intelektu i kazuistyki. :)